جرم آدمربایی
جرم آدمربایی، از جمله جرایمی است که از گذشته وجود داشته و امروزه نیز با انگیزههای مختلف و دلایل متفاوت صورت میگیرد. شاید بتوان گفت بعد از جرم قتل عمدی ، مهمترین جرم علیه اشخاص جرم آدمربایی است . این جرم یکی از جرایمی است که بر علیه اشخاص و آزادی آنان صورت میگیرد، به عبارت دیگر این جرم آزادی تن را مورد تعرض قرار داده و علاوه بر اینكه آزادی تن اشخاص را سلب میكند ، در اغلب اوقات صدمات بدنی (ضرب و جرح و قتل) و صدمات حیثیتی (ریختن آبرو، شرف و هتك ناموس) بر پیكر افراد وارد میكند كه غیرقابل جبران میباشند و غالباً با نوعی عنف و تهدید و اجبار یا حیله و نیرنگ با انگیزههای سوء همراه هستند.[1]
علیالاصول مقنن انگیزه را به عنوان یكی از اجزاء تشكیل دهنده عنصر روانی جرایم بشمار نمی‌آورد و داشتن انگیزه شرافتمندانه در جرایم تعزیری از جهات مخففه محسوب می‌شود، با وجود این قانونگذار ایران در ماده 621 قانون تعزیرات، انگیزه را در تحقق این جرم مؤثر میداند، به عبارت دیگر، انگیزههای مصرح در ماده مذکور در جرم آدمربایی از عناصر تشکیلدهنده این جرم میباشد. هر چند مقنن در ماده 621 واژه قصد را بكار برده است ولی این واژه دلالت بر سوءنیت خاص ندارد بلکه دلالت بر انگیزه میکند؛ فرد آدم ربا باید عمد در ربودن فرد داشته باشد و با توجه به اینكه نتیجه جرم آدمربایی از عمل مرتكب منفك نیست، بنابراین سوءنیت خاص در سوءنیت عام مرتكب مستتر است و كسی كه قصد ربودن كسی را دارد در ضمن قصد سلب آزادی او را نیز دارد.
«هر کس به قصد مطالبه وجه یا مال یا به قصد انتقام یا به هر منظور دیگر به عنف یا تهدید یا حیله یا به هر نحو دیگر شخصاً یا توسط دیگری شخصی را برباید یا مخفی کند، به حبس از پنج تا پانزده سال تمام محکوم خواهد شد…».
همچنین در «طرح قانونی مربوط به تشدید مجازات رانندگان متخلف» مصوب 5 دیماه 1335، انگیزه قتل یا سرقت اموال یا هتک ناموس در ربودن اشخاص از جانب رانندگان از عناصر تشکیل دهنده این جرم است.
«هر رانندهای اعم از آن که شغل او رانندگی باشد یا نباشد شخصاً و یا با شرکت دیگری به قصد قتل یا سرقت اموال یا هتک ناموس مرتکب ربودن شخصی یا اشخاصی که در آن وسیله نقلیه است، بشود در صورت وقوع قتل محکوم به اعدام است و دادرسان حق ندارند مجازات را حتی یک درجه تخفیف دهند و در صورت وقوع سرقت و یا هتک ناموس به عنف به حبس دائم و در صورت شروع به قتل یا شروع به سرقت و یا شروع به هتک ناموس به عنف به حبس جنایی درجه یک از پنج تا پانزده سال مجازات خواهد شد».
[1]. صحابی، منصور، تأثیر انگیزه در حقوق کیفری ایران، همان، ص 70
لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه: